Het besef dat Buggenum voor het eerst in haar geschiedenis moeder Maas de baas wist te zijn!
Het is donderdagmiddag…. Hier en daar hoorde wij geluiden dat het spannend zou kunnen worden. Veel mensen maakte zich nog geen zorgen… Door onze ervaringen in 1993 en 1995 werd ik langzaam toch wel wat zenuwachtig. Wat moeten we doen…. We hebben nog niets vernomen. Zal het dan toch meevallen? De koeien en schapen staan nog in de wei… Dan zal het wel meevallen!
Het is rond 17:00 uur wanneer ik de koeien hoor loeien. Ze worden opgehaald. Oké het valt niet mee! We gaan nu beginnen! Hele lieve familie en hele lieve vrienden komen helpen om ons huis leeg te maken. Eerst worden de spullen van emotionele waarde veilig gesteld, de kasten worden leeg gemaakt, steigers die opgebouwd worden om onze meubels zo hoog mogelijk veilig te stellen. In een paar uur tijd stonden wij in een woonkamer vol met steigers. Zou het hoog genoeg zijn?
Het is 03:30 uur wanneer we proberen om wat te gaan slapen. We hebben nog een dag om ons voor te bereiden.
Vrijdagochtend om 07:00 uur gaan we verder met het zoveel mogelijk veilig stellen van onze materialen. De ramen en deuren worden dicht getimmerd. Ondertussen brengen wij onze kinderen en honden in veiligheid bij onze familie.
Het is 15:30 uur wanneer de deurbel gaat. We moeten evacueren! Het gaat gebeuren. Snel pakken wij onze koffers…Kasteel Aldenghoor biedt haar kamers aan voor geëvacueerde mensen! Wauw! Naast ons zijn er meerdere gezinnen die opgevangen worden op Kasteel Aldenghoor! Verschrikkelijk wanneer je verneemt dat hun huis al is afgenomen door moeder Maas. Zou het ons ook gaan gebeuren? Het water stijgt in een rap tempo. 10-15 cm per uur. We hebben nog geen meter meer te gaan voordat het overstroomt. En het hoogste peil werd geschat op zaterdagmiddag. Dat gaan we nooit redden!
Na heel weinig slaap krijgen we om 06:00 uur een foto doorgestuurd waarop te zien is dat het water over de dijk begint te stromen. Het gaat beginnen….
In een rap tempo rijden wij terug naar Buggenum, en ja hoor het water stroomt al naar beneden…. Het is nog maar een straal op een plek van de dijk. Dit kan toch nog wel tegen worden gehouden?!?!? Medebewoners maakte overal meldingen. Er moet direct zand komen! Kunnen we wel wachten?!? De meldingen zijn al vanaf 05:30 uur gemaakt, maar er komt niemand! Bewoners besluiten om zelf zandzakken te verzamelen uit het dorp om de straal tegen te houden. Gelukt! Maar er moet meer komen! Via social media en de BuurtWhatsApp wordt er een oproep gedaan om hulp!
In een mum van tijd kwamen heel veel bewoners van Buggenum met tractors, aanhangwagens, scheppen enz. om met man en macht onze dijk te verhogen met zandzakken. Er arriveerde ook steeds meer mensen uit buurtdorpen en verder om ons te ondersteunen. Zelfs iemand uit Arnhem en Kevin uit Brunssum. Er werd gezorgd voor eten en drinken, kinderen hielpen om de lege flessen weer op te ruimen! Nico Peeters grondwerken hielp ons door zijn machine in te zetten. In Horn bij Hendrickx werden de zandzakken voor Horn en Buggenum vol geschept. Ook in Horn is het kritiek! Samen werd er gestreden tegen moeder Maas! Het is ontzettend bijzonder om deze samenhorigheid mee te mogen maken! Om kippenvel van te krijgen! Enorm veel trots!
Helaas kregen wij het verschrikkelijke nieuws te horen dat een deel van Horn, na zoveel gestreden te hebben, het helaas niet gelukt is. De nooddijk die de bewoners van Horn zelf hebben moeten creëren is gebroken.
Het is 15:00 uur wanneer wij vernemen dat het hoogste peil bereikt is en wij niets meer kunnen doen dan afwachten of onze dijk de druk van het water aan kan. We horen aan de andere kant van het water een koe loeien. Ze staat met haar benen in het water… het lukt niet om haar te redden.
De dijk moet beschermd worden voor ramptoeristen en mensen die zichzelf sporters noemen en te water gaan met kano’s en bootjes.
Er werden schema’s gemaakt door en met Buggenumse bewoners en Kevin uit Brunssum om de dijk te beschermen.
Zaterdagavond is het water al 10 cm gezakt, maar kan de dijk de druk nog aan? Het blijft spannend!
Nog een nacht wanneer er weinig geslapen wordt! Gaat we het redden…?!?! De kans wordt groter…. Er is hoop!
Zondagochtend vernemen wij dat het water wel al een meter gezakt is. De koe staat op droog land! Yes!
Het water dat door de kleine gaatjes in de dijk al de gehele zaterdag uitstroomde leken minder te worden. Goed nieuws! De druk wordt minder.
Om 17:30 uur krijgen wij dan ook het bericht dat de dijk veilig gesteld is en de geëvacueerde bewoners naar huis mogen! Het is gedaan! We mogen naar huis! We hebben het gered!
De adrenaline zakt langzaam weg, de moeheid komt eruit een pijnlijk lichaam komt opzetten, maar we hebben het gered.
We zijn thuis! In een droog huis vol met steigers, de bovenverdieping staat vol met spullen, maar we hebben het gered.
Een proost met de buren. Het moet gevierd worden. Deze nacht slapen we goed… heel goed!
We worden op maandagochtend wakker in een droog huis vol met steiger, maar we hebben het gered! Moe, heel erg moe…. We mogen opruimen en ons huis weer in orde maken. Waar moeten we beginnen in deze zooi?…. Maar we hebben het gered! De platen voor de deuren en ramen worden verwijderd, de meubels worden terug geplaatst, de kasten worden weer ingeruimd, een hele verhuizing verder! We zijn veilig thuis in een droog huis! We hebben het gered! Wauw! Trots op ons dorp! Trots op de medemens die elkaar helpen in nood! Allen voor één, één voor allen!!!! Een en al trots! We hebben de loterij gewonnen!
Het besef dat er ontzettend veel getroffenen zijn die alle hulp nog kunnen gebruiken, maakt het een dubbel gevoel. Voor ons een afsluiting met een lach, maar ook met een traan voor alle getroffenen!
Wij willen alle mensen bedanken die hulp hebben geboden op welke manier dan ook!
Een speciale dank aan de bewoners van Buggenum, Kevin uit Brunssum, Kasteel Aldenghoor, Hendrickx in Horn en mijn lieve familie en vrienden!
Heel, heel, heel erg Bedankt!!!! 😘